Broederen,
De titel van mijn slotwoord is: Koekjes
Als ik vroeger, zo’n zestig jaar geleden bij mijn oma in Oldehove logeerde en ik wilde gaan spelen moest ik steevast een koekje eten voordat ik weg kon. Zonder een koekje kon je volgens oma niet spelen. Dan kwam de bus met meelkoekjes tevoorschijn en kreeg ik steevast twee koekjes. Maar kwam we iemand op visite dan kreeg die ee plak koek. Mijn conclusie was dat koekjes dus van essentieel belang waren om te kunnen spelen. Anders had ik ook wel koek gekregen.
Ik dacht daar laatst op een avond aan toen ik lui onderuitgezakt in mijn stoel zat te suffen. De televisie stond wel aan, maar er was helemaal niks geen aardig programma te vinden. Ik had ook geen aanspraak aan mijn vrouw want die was met haar KA’tje met brullende motor en in een beste stemming naar een bloemschikavond vertrokken. En dan krijg je mijmerneigingen.
En toen dacht ik ineens aan wat mij de laatste tijd regelmatig overkomt en wat volgens mij bewijst dat er eigenlij niets is veranderd in deze wereld. Want als ik nu meer dan zestig jaar later, achter mijn laptop zit te spelen en ikwil wat op internet bekijken, komt er een moderne oma voorbij die door middel van een blokje in het beeld zegt dat ik cookies moet accepteren. Doe je dat niet, dan mag je ook niet kijken maar het beroerdste is dat je ook niet op de site komt die je wil bekijken. Net als mijn oma vroeger: niet spelen voordat je de koekjes aangenomen en opgegeten had.
Dan is er eigenlijk niks meer aan spelen met de computer, vooral als het ook nog eens om een site gaat die je graag wilt bekijken. Bijvoorbeeld buienradar. Niet dat het weer er zich iets van aantrekt als ik niet kijk maar je bent nieuwsgierig toch? Of zullen we het toch maar spelen noemen? Ik was dan ook erg blij dat mijn zwager vertelde dat je al die cookies er heel gemakkelijk in een keer weer afgooien kon, bovendien hield dit de computer ook schoon en overzichtelijk. Zo gezegd en gedaan. De cookies verwijderd. Maar toen ik later weer op internet ging struinen begon het hele circus weer opnieuw. Iedere keer maar weer zo’n moderne oma die mij vertelde dat ik toch echt wel een cookie nemen moest. Ik denk dat ze dit in de tijd van mijn oma als werkverschaffing zouden typeren. Bovendien, die koekjes van toen die verteerden gewoon en je had er geen nawerk meer van. Ik denk dat al het moderne dus toch geen verbetering is geweest.
JJW slotwoord 22 mei 2019